دارم فکر میکنم که کاری مسخره تر از وبلاگ نویسی هم وجود داره واقعا؟؟
اون زمونا که ما تازه وبلاگ نویس شده بودیم همش بیست تا و نصفی وبلاگ فارسی بیشتر نبود!!
بعدش یهو وبلاگا مثل قارچ زیاد شدن و مثل یه درخت لوبیای بزرگ رفتن تا اون بالا بالاها.. اونقدر بالا که معاون رثیس جمهور یه کشور هم وبلاگ نویس شد...
یاد دوره بیست تا و نصفی به خیر... واقعا صفایی داشت وبلاگها..همه خودشون بودن... آخه کسی کسی را نمیشناخت که بخواد به خاطرش کج و معوج بنویسه!!
حالا همه.. یا حالا همه نه.. اکثرا.. کج و معوج نویسن...
واسه همین هم ..چون همرنگ جماعت شدن(به خاطر رسوا نشدن) تو رگ و ریشه ما بوده و هست.. به سلامتی هرچی آدم کج و معوج نویسه.
و واسه اینکه حق اقلیت هم ضایع نشده باشه..
به سلامتی هرچی آدم کج و معوج ننویسه!
و مهمتر از همه راستیها و ناراستیها...
به سلامتی همه آدمهای مست...
و مهمتر از همه آدمهای مست
به سلامتی همه گلهای بنفشه..