اين كه مي‌خوام بگم اوني نيست كه گفتم كشف كردم.

تو اين دنيا همه چيز سرگرميه. اصلا خود دنيا سرگرميه. زندگي سرگرميه.
آدما كار مي‌كنن اما نمي‌دونن كه سر خودشون را دارن گرم مي‌كنن. حتي اوني كه فكر مي‌كنه از كار بدش مي‌ياد.
غذا خوردن هم يه جور سرگرميه. عشق هم سرگرميه.نفرت هم همينطور. گذشته و آينده هم همينطور.
آدم بايد هميشه مغزش به يه چيزي سرگرم باشه. به كار،به بيكاري، به خنده، به گريه، به عشق ورزيدن به هرچيزي و به متنفر بودن ازهرچيز ديگه.به خوشحالي و ناراحتي.
حتي وقتي خوابيم سرمون به خواب ديدن گرمه.
پس يعني دنيا سرگرميه؟ اما سرگرمي براي كي؟
اي بابا اينا چيه من دارم ميگم؟