دارم به اين نتيجه ميرسم که آدم تا حد ممکن نبايد واسه کسي کاري انجام بده... به دردسرش نميارزه.. من خودم شخصا در اين مورد تجربه هاي دردسرزا زياد داشته ام..
يه نمونه اش همين چند روز پيش ... يکي از آشنايان که که البته با خود بنده هم زياد آشنايي نداشت به سراغم اومد و از من خواست که چند بسته قرص براي دخترش در آمريکا ببرم و از اينجا واسه اش پست کنم. چيزي نبود البته.. يه سري قرص آ.اس.آ و يه سري قرص لورازپام!!! قبول کردن همانا و در فرودگاه ديترويت به دردسر افتادن واسه اين چهار تاقرص همان... حدود سه ساعت علافم کردن که ديگه داشتم به زمين و زمون فحش ميدادم.. آخرش نهايت لطفي که بهم کردن اين بود که قرصها را ازم گرفتن و خوب البته به پرواز بعديم هم نرسيدم که با اينکه يه پرواز ديگه براي فردا صبحش بهم دادن ولي باز هم حدود 100 دلاري پام آب خورد... همه اينها به يه طرف .. حالا دوباره برام نامه دادن که ميخواي چيکار کني؟ قرصها را اجازه ميدي ما هرکاري دلمون خواست باش بکنيم؟؟ يا ميخواي پسشون بگيري؟ يا ميخواي بريم دادگاه!!!!!!!!!!!! به نظر شما برم واسه پنجاه تا دونه قرص خواب شکايت کنم دادگاه فدرال؟؟!!!
ولي خداييش دارم ياد ميگيرم دروغ گفتن را و براي کسي کاري انجام ندادن را... از قديم گفتن يه نه بگو و نه ماه بدبختي نکش!!!!